Sevab

 Sjetim se ,sa povodom, price jednog mog druga ,ime  nije vazno,kad je  jednog vruceg sarajevskog dana  kasnio na dzenazu oca svog kolege  na groblju Bare u Sarajevu.

Stigao je  kad vise nikog nije bilo ni u kapelama ni ispred njih ,ali vidio je kako  ,,rep,, jedne dzenaze  samo sto nije zamako  iza coska , desnog onog sto vodi prema  muslimanskoj parceli,Stigo ih je za minut  i ubrzo se prikljucio ljudima  ,malom broju njih, sto su nosili tabut prema  zadnjem prebivalistu  na putu prema dzenetu,Malo ljudi i put dugacak  a uzbrdo i onda nije nikome lako  pa i pod uslovom da si i mlad i jak ,Gore na vrh brda Bara  ,,fato,, se vazduh  i duboko disalo od  tezine tabuta,Kad se malo  ,,oduho,, pogledao je oko sebe  i nikog  nije prepoznao  sto  i ne mora nista da znaci  ali kad je na  ,,drvetu,, procitao ime ,znao je da je  pogrijesio dzenazu,Kad smo culi ovu pricu svi smo  imali samo jednu rijec komentara ;Sevab  je,.

Spadam u umjerene  postovaoce lika i djela Avde Sidrana  ili nemam sta dodati  u korist velicine i nemam sta oduzeti  od onog kakav je bio  covjek Sidran,,Pratio sam  sve sto je bilo  dostupno  o onome sto su o njemu govorili i pisali   pa do  njegovog posljednjeg ispracaja ,Boljeg mjesta nema,do  harema Ferhadija dzamije .Necu o tome  da ne volim   na jednom mjestu i u isto vrijeme  vidjeti veliki broj hodza i popova ,to nikad nije na  dobro ,ali sam sa mahalskim zanimanjem  gledao slike sa komemoracije i dzenaze  da vidim ,e sad sta ,koga  ima i koga nema,Dosta poznatih  i nepoznatih lica ili su ovi drugi  toliko ostarili da ih se ne moze poznati,Na nekoliko slika  vidim Ejuba Ganica ,Covjek koji  ni po  jednom kriteriju  ne spada ,,tu,,, Njegovo prisustvo umanjuje znacaj bilo kojem povodu.Onda  sam svatio ,Zakasnio Ejub,Sevab je ,